• De VPT in de Koninlijke Schouwburg, Zichtlijnen 68, januari 2000

    Veel VPT-leden bleken belangstelling te hebben voor een hernieuwde kennismaking met de Koninklijke Schouwburg in Den Haag. Het aantal aanmeldingen voor de op 15 november van vorig jaar georganiseerde rondleiding was zo groot dat we een aantal geïnteresseerden moesten teleurstellen. En dat terwijl de schouwburg 80 personen wilde ontvangen.

    Oscar Wibaut (plaatsvervangend directeur) opende de ochtend met een welkom namens de directie en begon met een historisch overzicht vanaf het eerste begin. Inderdaad: de schouwburg staat er bijna twee eeuwen. In 1804 begon de aanbouw aan het paleis van Carolina van Nassau dat omstreeks 1775 gereed was gekomen. Deze aanbouw, en ook latere toevoegingen waaronder de verbouwing van 1912, zijn er de oorzaak van dat de Koninklijke Schouwburg over een respectabel aantal hoogteverschillen beschikt tussen de diverse vloeren. Deze verschillen worden met opzet vloeren genoemd omdat het hoogteverschil vaak veel minder groot was dan een etagehoogte.

    Dit begrip is nodig om de inmiddels bijna voltooide renovatie goed te kunnen begrijpen. Nu zijn er op de grens van het oude voorhuis en de latere schouwburg links en rechts trappenhuizen geconstrueerd die toelaten dat alle etages moeiteloos via diezelfde trap bereikbaar zijn.

    Speciale aandacht vestigde Oscar Wibaut op de betrokkenheid van Iain Mackintosch bij het zoeken naar oplossingen voor de opening, de zichtlijnen en de afmetingen van het toneelhuis. Een van de uitkomsten hiervan was dat de toneelvloer ongeveer 10 centimeter verhoogd is. Dit is de zichtlijnen op een groot aantal plaatsen ten goede gekomen. De keuze om in de zaal schijnwerpers op te hangen met een vermogen tot 1200 Watt, en de 2 kW schijnwerpers buiten de zaalkoepel te plaatsen, is gemaakt vanwege de aanwezigheid van ventilatoren op deze grote schijnwerpers.

    Grote aandacht is besteed aan de akoestiek. Dat deze nog niet is zoals gewenst en gedacht heeft een aantal oorzaken. Op dit moment zijn een aantal opdrachten nog niet uitgevoerd en is er sprake van oncontroleerbare reflecties vanuit het toneelhuis.

    Henk Derek (hoofd technische dienst) vervolgde de uiteenzetting over het bouwproces en verwoordde helder wat de consequenties kunnen zijn van het zonder meer accepteren van de voordeligste aannemer. Nu is het gebouw nog niet klaar terwijl het geheel volgends de planning al in april 1999 afgerond had zullen zijn. De oplevering wordt inmiddels niet voor april 2000 verwacht. Desondanks is in september begonnen met het geven van voorstellingen. De gevolgen hiervan blijven niet uit. Hier en daar verschijnt of verdwijnt een wand, wordt er geboord en gezaagd en regelmatig wordt ook nog geschilderd. Het overzicht is een beetje weg en de misverstanden lopen af en toe hoog op. Bijvoorbeeld bij de los- en laadvoorziening: mooi gepland en getekend. Jammer dat de deur aan de lage kant is en de gemeente het door middel van een verhoogde straat nog wat erger maakt. Het komt allemaal goed, verzekerde Henk ons.

    Fotograaf Peter Muller combineerde zijn tekst met plaatjes. Geen gewone, nee, indrukwekkende en met veel liefde gemaakte dia’s. We zagen beelden van een jaar of tien geleden, van vlak voor de bouw en vanuit, =tijdens de bouw ontstane, ongekende gezichtspunten. Verrassend hoe Muller de voortgang heeft vastgelegd en met hoeveel liefde voor de architectuur hij mooie beelden van het theater heeft gemaakt en deze ook nog van interessant commentaar kon voorzien. Een zeer welkome aanvulling op het ochtendprogramma.

    Na de lunch was er ruim gelegenheid voor de bezoekers om rond te kijken. Nu bleek pas goed waarom er nog zoveel schilders en andere werklieden rondliepen. Ook voor het stellen van vragen, onder andere over de gemechaniseerde trekkenwand, was ruimte. Al met al was deze dag een mooie aanvulling op de in Zichtlijnen verschenen artikelen van Renate Meijer. Hopelijk zal de grote animo ertoe leiden dat weer vaker dit soort excursies georganiseerd worden.

    Terug

LID WORDEN