• De zusterbladen, Dhian Siang Lie, Zichtlijnen 28, april 1993

    De zusterbladen

    ABTT Update, Nr. 2, december 1992
    Het tweede nummer van het mededelingenblad van onze Engelse zustervereniging, doet mij denken aan de beginjaren van Zichtlijnen. In september 1988 verscheen de eerste Nieuwsbrief, op de goedkoopste manier gedrukt. Er waren in die tijd iets meer dan 300 leden. Elk volgend nummer was weer iets beter dan de vorige en in minder dan vier jaar hebben we een volwassen verenigingsmagazine en een ledenaantal van ruim 700 opgebouwd.

    De Engelsen gaan duidelijk een zelfde weg, te zien aan hun tweede Update. Zij hebben voor de groei zelfs een Development Manager aangesteld en de activiteiten die worden aangekondigd of in gang gezet laten zien dat de man niet stil zit.

    Mogelijk dat er vroeger ook al heel wat bijeenkomsten door en voor de verenigingsleden georganiseerd worden, maar nu staan ze keurig op een rij en over zinnige resultaten van dergelijke bijeenkomsten wordt verslag gedaan. Klaarblijkelijk krijgen onderwerpen als veiligheid, gezondheid en arbeidsomstandigheden veel aandacht. De Engelsen lijken zich tevens bewuster bezig te houden met de eenwording van Europa en het feit dat vanaf 1 januari j.l. een aantal Europese richtlijnen van kracht zijn geworden. Heel bijzonder én bijzonder goed lijkt mij ook de studiedag over mogelijkheden voor arbeidsplaatsen voor gehandicapten in de theatertechniek.

    Een laatste bijzonder initiatief van het nieuwe bestuur van de ABTT wil ik niet onvermeld laten: sterker nog ik beveel het aan als idee voor onze Vereniging!

    Het gaat om het opbouwen van een netwerk van gedachten- en commentaaruitwisseling tussen de leden op de werkvloer. Elke nieuwe gesignaleerde regelgeving, werkwijze of idee op het gebied van de theatertechniek wordt op een informatieblad toegestuurd naar een ieder die actief wil zijn in het netwerk. Het idee is om met twee collega’s in de buur tover de informatie te praten en commentaar te leveren en vervolgens dit commentaar door te geven aan het bureau van de ABTT. Daar worden alle commentaren verzameld, bewerkt en gepubliceerd.

    Uiteraard zou hier een elektronisch mailsysteem wonderen kunnen doen!

    Bühnentechnische Rundschau, Nr. 1, februari 1993
    De laatste tijd kan er bijna geen BTR uitkomen of op een of andere manier staat er wel een artikel in dat verwijst naar iets bijzonders in de theatertechnische wereld in Nederland. Terecht dunkt me; de tijd dat ontwikkelingen in de theaterwereld alleen in het buitenland plaatsvonden, hebben we al jaren achter ons gelaten.

    Ditmaal krijgt ons unieke Koninklijke Theater Carré weer alle aandacht. Het gaat om het nieuwe toneelhuis dat door de architect Onno Greiner ontworpen is en op dit moment reeds boven het maaiveld van de zeer bekende Onbekende Gracht achter Theater Carré begint uit te komen. Wie Onno Greiner kent, weet dat hij een duidelijke visie heeft over hoe een theater gebouwd moet worden. Hoe beter de opdrachtgever weet wat hij wil, hoe beter het ontwerp dat Greiner daar tegenoverstelt. Als je bovendien weet binnen welke randvoorwaarden hier gewerkt moest worden, dan wordt met deze nieuwbouw iets groots verricht. Dit artikel geeft iets meer technische informatie dan het artikel dat in nr. 24 van Zichtlijnen heeft gestaan.

    Een ander artikel heeft niets met Nederland te maken, maar is wel geschreven door de Nederlander Peter Bouchier (hij is technisch directeur van o.a. Theater an der Wien). Het is een artikel over zeer gecompliceerde technische decors van de Weense Musical Elisabeth, ontworpen door Hans Schavernoch ((in Nederland bekend door het eveneens technisch gecompliceerde decor van Damnation de Faust van De Nederlandse Opera). Het aandeel van de techniek in deze musical schijnt werkelijk ongeëvenaard te zijn. Alle decorelementen gaan op en neer en draaien tegelijkertijd, met de acteurs, zangers en dansers er bovenop. De schrijver spreekt van een technisch ballet. Als er ook maar iets fout gaat, dan…! De techniek is uitermate beveiligd en de taakverdeling tussen de verschillende operators, die gedeeltelijk hun eigen cues moeten nemen, en de voorstellingsleiding is goed geregeld. Tussen de regels door worden er mijns inziens terecht vraagtekens gezet, of hier geen grenzen met betrekking tot veiligheid worden overschreden! Ik hoop voor onze Pia Douwes (die de hoofdrol vertolkt) en haar collega’s dat de techniek en technici die er mogelijk voor meerdere jaren achtereen zeven maal per week mee om moeten gaan, feilloos blijft functioneren.

    Verder opnieuw aandacht voor de techniek in een televisiestudio, ditmaal de belichtingstechniek. De serie over belangwekkende tentoonstellingen van beeldende kunstenaars wordt vervolgd met Paul Cézanne. Behalve de gebruikelijke rubrieken met nieuwtjes uit de internationale theaterwereld, vakbladen en andere publicaties wordt dit nummer gecomplementeerd met een artikel dat vrij vertaald heet “Wat betekent de wet voor een ondernemer”. Je zou je af kunnen vragenwaarom een dergelijk onderwerp in een theatertechnisch vakblad wordt opgenomen maar bij lezing wordt dat volkomen duidelijk en het is in dit verband interessant dat juist in dit nummer vraagtekens worden gezet bij de technische decors van de musical Elisabeth. Ook al denken we graag anders, het theater staat niet buiten de wet en als theatermaker ben je net zo goed verantwoordelijk voor de risico’s van het product dat je aflevert als bijvoorbeeld de petrochemische industrie. In deze tijd worden ook in het theater steeds meer risico’s onderkend en ook een theaterbedrijf kan aansprakelijk gesteld worden voor de schade die tijdens het productieproces ontstaat.

    Wanneer een onderneming aansprakelijk wordt gesteld is de enige verdediging aan te tonen dat je zorgvuldig en met overleg gehandeld hebt. Voor het theaterbedrijf betekent dit dat we moeten zorgen voor kwaliteit van de medewerkers, gereedschappen, installaties en materialen. Maar vooral ook voor werkprocessen, procedures en een organisatiestructuur die alle controleerbaar zijn. Om binnen de muur van regels, beperkingen en onmogelijkheden toch ruimte te houden voor het creatieve proces dat noodzakelijk is voor het maken van goed theater, is de spannende opgave waarvoor met name de theatertechniek zich de komende jaren geplaatst ziet.

    Terug

LID WORDEN